rodzina

Jest to forma terapii, której celem jest pokonanie trudności poprzez wskazanie źródeł konfliktu w rodzinie i odbudowanie więzi między jej członkami. Terapia rodzinna opiera się na założeniu, że rodzina jest jak system naczyń połączonych – kiedy jeden z domowników ma problem, odbija się to negatywnie na jego najbliższych, co przyczynia się do powstawania nieporozumień i konfliktów.

Rozpoczęcie psychoterapii rodzinnej poprzedzone jest kilkoma konsultacjami, których celem jest diagnoza problemu oraz wyznaczanie celów terapii. Psychoterapię rodzinną prowadzi jeden lub dwóch psychoterapeutów. Spotkanie trwa 90 minut i odbywa się raz na 2-3 tygodnie.

Wskazania do psychoterapii rodzinnej:

  • członkowie rodziny nie umieją się porozumieć nawet w prostych sprawach albo nie przejawiają w ogóle ochoty do wzajemnych kontaktów;
  • napięte relacje między rodzicami, np. ciągłe kłótnie, źle odbijają się na dzieciach, przez co zaczynają one sprawiać problemy wychowawcze;
  • jedno z rodziców przejawia problemy natury emocjonalnej, osobowościowej, które rzutują na pozostałych domowników powodując u nich psychiczne cierpienie, np.: uzależnienie rodzica, zaburzenia osobowości, nieumiejętność radzenia sobie ze stresem, emocjami itd.;
  • rodzice podejrzewają, że coś złego dzieje się z dzieckiem, na przykład izoluje się od bliskich i kolegów, ma coraz gorsze oceny w szkole lub zachowuje się inaczej niż zwykle, np. jest bardziej skryte, małomówne;
  • całą rodzinę dotyka kryzys życiowy (np. śmierć bliskiej osoby, poważna choroba, utrata pracy, konieczność nagłej zmiany otoczenia) i jej członkom trudno zaakceptować nową sytuację;
  • do rodziców zaczynają dochodzić sygnały ze szkoły, że dziecko nie chce się uczyć, wagaruje, popada w konflikty z rówieśnikami, źle się zachowuje.